itaj, strudzony wędrowcze. A więc droga przywiodła Cię tu, do malowniczej krainy Kaara. Już niedługo poznać Ci dane będzie wszelkie możliwości, jakie ofiarowuje ona swym mieszkańcom. Wystarczy tylko, iż pozwolisz się ponieść wyobraźni.Zakosztuj więc życia w tej niezwykłej, starożytnej krainie fantasy. Narodź się na nowo jako przedstawiciel jednej z wielu wyjątkowych ras, z których każda swe dzieci obdarza niezwykłymi zdolnościami. Wybierz swą drogę i stań się potężnym wojownikiem, zręcznym w swym fachu kowalem, czy też magiem obdarzonym mądrością tajemną. Od Ciebie jedynie zależy, jak potoczą się koleje Twego życia.. Możesz zdobyć nieprzebrane bogactwa, odnaleźć niezwykłe kryształy lub inne, nieznane Ci minerały. Przeżyj wielką przygodę i odkryj każdy zakątek tej tajemniczej krainy. Zdobądź potężny rynsztunek, dzięki któremu stać możesz się jednym z niepokonanych bohaterów. A może uda Ci się odnaleźć legendarny miecz? Tu wszystko jest możliwe. Stań się posiadaczem farm i kopalń. Dzięki nim nie będziesz się musiał martwić o złoto, a może nawet staniesz się jednym z najbogatszych mieszkańców? Zbuduj własny dom lub nawet pałac, a wieczorem wstąp do karczmy i spędź czas wśród wesołych kompanów przy szklanicy najprzedniejszych trunków. Wyrusz na wyprawę, odkryj wszelkie zakątki tej magicznej krainy. Zmierz się z innymi mieszkańcami w walce, a jeśli staniesz się jednym z najlepszych, Twa sława uwieczniona zostanie wśród pomników wystawionych najznakomitszym mieszkańcom. Być może nawet jakiś bard zechce stworzyć pieśń, opiewającą Twe czyny. Pamiętaj jednak, iż życie tutaj nie jest jeno sielanką. Musisz być zawsze czujny! Wystrzegaj się krwiożerczych wampirów, złodziei czyhających na Twa sakiewkę, czy rozbójników, napadających na nieostrożnych podróżnych. Zważać także musisz na prawo, jakie w krainie tej obowiązuje. Każde przestępstwo karane jest surowo przez Strażników! Pamiętaj więc o tym. Nie obawiaj się jednak. Wejdź do tego pięknego świata. Mieszkam tu od dziecka i zapewnić mogę, iż będzie Ci tu dobrze, Vertiago
"Droga" napisana przez (Licho) dnia 2020-07-05...
- Daleko jeszcze? Widzisz horyzont kapitanie? - zapytał jeden z majtków zaciągając żagiel w odpowiednim dla niego kierunku.
- Jeszcze trochę. Wiesz przecież, że ta podróż nie miała należeć do najprostszych. Czeka nas odrodzenie. Wszelkie krucjaty, które miały miejsce w latach minionych wyginęły z samymi prowodyrami. Czeka na nas martwy ląd.
Zdanie kończące wypowiedź Kapitana odbiło się echem pomiędzy wzburzonymi falami i meandrami myśli chłopca – adresata słów.
- Czy mogę już udać się na spoczynek? - zapytał, a jego podkrążone oczy błagały wręcz o to, by móc na chwilę udać się w oazę spoczynkową morfeuszowskich ramion.
Mijały dni, lecz horyzont dalej był tak samo odległy jak na początku ich podróży. Diapazon morskiej bryzy kołysał całym okrętem – usypiający tembr. Dogorywali. Nie mieli już pożywienia. Trywialne istnienia posilały się ostatkami dostępnej, nieosolonej wody.
- Jak długo jeszcze? - zapytał stanowczym tonem jeden z wtórujących tej wyprawie Kertuz - Bosman.
- Sprawdź na mapie. Wydaje mi się, że czeka nas jeszcze dzień podróży, o ile morze będzie spokojne i przychylne dla nas.
- Panie, już dawno obiecałeś nam, że dopłyniemy. Czas się dłuży, spojówki czerwienieją od słońca, a my dalej – w punkcie horyzontalnym niebytu.
- Cierpliwości.... - odparł spokojnie, pewnie nad wyraz. Stoik - wiedział gdzie wyruszał, pradawne ryciny przypomniały mu o istnieniu dotąd zapomnianej krainy.
Mineal.
Słońce ulotnymi promieniami znikającymi w warstwie ciemnoszarych gór i wzniesień wdarło się na najbardziej majestatyczne – porzucone ruiny miasta. Stolica, tytułowe miasto do którego zmierzali wydawała się być odległą atopią, o którą dbałość mogłaby potrwać całe wieki. Utopia, bo tym chcieliby, by nazywano mocarstwo powstałe z gruzów wrzosowisk i ciemnych kniei, na których osadziły się zdziczałe, nieokiełznane driady. To miejsce, do którego płynęli wytrwale całe trzysta trzynaście dni. Nie mogli zawrócić.
Niwa, kolebka całej imaginacji naszego powstania. Bogowie będą nam hołubili swoje łaski i my, pochłonięci człowieczeństwem będziemy respektować wszelkie boskie prawa narzucone nam odgórnie w trakcie męczącej podróży. Zwrócą nam się niezliczone troski i zaniedbania człowiecze, jakiś my się dopuścili w trakcie lat minionych i er jeszcze nie dotkniętych całunem czasu. Tutaj się osiedlimy na nowo, wskrzesimy areał i wybudujemy triumfalny mur, przez który przejść nie będzie mogła żadna nieproszona dusza. ".
